Er volgen een aantal tips die voor een extra duwtje kunnen zorgen, zodat de bevalling toch spontaan zou starten . Deze hulpmiddelen zullen enkel helpen als de baarmoederhals al rijp is, als dus de situatie ‘gunstig’ is.
Het wil anderzijds niet zeggen dat deze dingen tijdens de zwangerschap vermeden moeten worden uit angst de bevalling op gang te brengen. Zoals eerder vernoemd zullen ze zullen enkel effect hebben als de baarmoederhals klaar is om te ontsluiten of open te gaan.

1. Tepelstimulatie
Bij het masseren van borsten en tepels komt er oxytocine vrij. Dit hormoon zorgt ervoor dat de baarmoeder gaat samentrekken en dus de weeën beginnen. 
Je kan zelf je tepels stimuleren of je partner kan ze strelen of masseren.
Doe dit gedurende ongeveer 20 minuten, zonder al te veel tussenpozen.

2. Vrijen
Dit mag enkel als de vliezen nog niet gebroken zijn.
Het sperma van de man bevat prostaglandines. Dit is een hormoon dat zorgt voor het samentrekken van de baarmoeder.
Tijdens een orgasme komt er bij de vrouw bovendien oxytocine vrij, een hormoon dat voor het samentrekken van de baarmoeder, en dus voor weeën zorgt.
Zorg er wel voor dat het vrijen aangenaam blijft!

3. Warmte
Warmte zorgt voor rust en ontspanning, waardoor je in de juiste stemming bent om weeën te krijgen.
Je kan best een bad of douche nemen; maar zorg ervoor dat het aangenaam blijft.

4. Traplopen
Deze beweging zorgt voor extra activiteit, wat kan leiden tot het samentrekken van de baarmoeder.

1. De slijmprop
Het eerste teken dat de arbeid gaat beginnen is dikwijls het verliezen van de slijmprop. Deze sluit de baarmoederhals af tijdens de zwangerschap, als barrière tegen infecties. Wanneer de baarmoederhals zich opent zal de slijmprop loslaten. Dit gaat vaak gepaard met rood of oud bruin, slijmerig bloedverlies. 
Het is een teken dat de baarmoederhals rijp is en dat de bevalling nu voor iedere dag kan zijn.

2. Harde buiken of voorweeën

Harde buiken kunnen zich gedurende de hele zwangerschap voordoen. De baarmoeder spant zich dan op als een harde bal. Het is een normaal verschijnsel en kan soms vervelend zijn. Sommige vrouwen echter voelen hier echter weinig of niets van. Harde buiken worden vooral uitgelokt door inspanning, zoals:
- Bukken, tillen, opstaan
- Stampen van de baby
- Volle blaas, orgasme
- Sterke buikspieren die er tegenaan drukken
- Lichamelijke of psychische druk
Vaak is het een signaal van je lichaam om het iets rustiger aan te doen

Er is een onderscheid tussen harde buiken en voorweeën. Voorweeën worden als pijnlijker ervaren dan harde buiken en doen zich voor een paar dagen of weken voor de bevalling. Er zit soms al echt een patroon in je voorweeën. Het verschil met echte weeën is echter dat ze qua duur en intensiteit hetzelfde blijven, en dat ze na een tijdje afnemen. Bij twijfel over voorweeën of echte weeën kan je eens een warm bad of douche nemen. Als de weeën doorzetten, dan zijn het echte weeën. Als ze na een tijdje afnemen, dan zijn het nog voorweeën. 
Voorweeën leiden niet tot ontsluiting maar bereiden de baarmoederhals voor.

Een wee bestaat uit verschillende fasen: een aanloop, een hoogtepunt en een uitloop. Gemiddeld duurt een hevige wee vanaf het begin tot het einde ongeveer anderhalve minuut. In de regel komen goede weeën meestal om de 3 à 5 minuten. Naarmate de geboorte dichterbij komt volgen de weeën elkaar sneller op tot om de minuut. Een wee is in het begin goed te verdragen, vervolgens zwelt ze aan en op het hoogtepunt is de druk op de baarmoedermond het grootst en daarmee ook de pijn het ergst. Een wee trekt aan de banden van je baarmoeder waardoor deze pijnlijk wordt. De pijn kan voelbaar zijn in de bovenbenen, de lies, de onderrug, en de onderbuik. Daarna neemt de wee weer af en kan je even op adem komen voor de volgende.

Weeën worden op gang gebracht door het hormoon oxytocine. Elke wee zorgt ervoor dat de baarmoederhals zich beetje bij beetje opent of ‘ontsluit’. Bij de eerste weeën is de baarmoederhals nog lang, stug en gesloten. Bij een eerste kindje moet de baarmoederhals eerst korter, en weker worden voordat ze kan ontsluiten. Eenmaal ze helemaal weg of ‘verstreken’ is, kan ze open gaan. Wanneer je al eens eerder via vaginale weg bevallen bent gebeurt het ontsluiten en verstrijken tegelijkertijd. 
Elke wee brengt de geboorte van de baby dus dichterbij. Alvorens te beginnen met persen is het nodig om 10 cm ontsluiting te hebben. 
De werking van het hormoon oxytocine wordt echter tegengewerkt door het stresshormoon adrenaline. Aangezien het adrenalinegehalte stijgt bij lichamelijke of psychologische stress wordt de bevalling hierdoor vertraagd. Daarom is het belangrijk om zoveel mogelijk te zorgen voor een ontspannen sfeer tijdens de arbeid.

• Bepaalde houdingen kunnen het opvangen van de weeën vergemakkelijken. Aan het begin van de ontsluiting is het vaak comfortabel om te blijven rondlopen. Als de weeën heviger worden is het beter om rustig maar in een actieve houding te zitten. Teveel spieractiviteit vraagt namelijk veel adrenaline, wat op zijn beurt de ontsluiting belemmert. Het is belangrijk zo lang mogelijk een verticale houding aan te nemen, zo heb je de zwaartekracht mee. Dit is bevorderlijk voor de indaling.
  In wat volgt bespreken wij enkele voorbeelden van houdingen tijdens de arbeid. Probeer ze rustig eens uit en kijk welke houding jij het aangenaamst vindt.

  Mogelijke houdingen:
  - Leun voorover met je armen en hoofd op een bank, het aanrecht, de rugleuning van een stoel of het voeteinde van een bed.
  - Ga op je knieën zitten en hang hierbij voorover op een bank, een stapel kussens of een bal.
  - Wieg met je bekken: dit laat je toe de spieren van de buik en de bekkenbodem los te laten, waardoor het onderlichaam beter doorbloed wordt. Dit geeft tevens ontspanning waardoor je de pijn beter gaat verdragen.
  - Hurken: deze houding heeft een aantal voordelen:

  • Hurken maakt de rug-, bil- en bekkenbodemspieren langer en strakker
  • Hurken voorkomt verstopping
  • Hurken bevordert de juiste ligging van de baarmoeder en het kind
  • De laatste weken voor de bevalling stimuleert regelmatig hurken het indalen van het hoofdje
  • Let wel: hurken is niet aangewezen wanneer je last hebt van aambeien.
• - Hurken met steun: houd je vast aan een meubelstuk of je partner, of hurk op een stapel boeken.
  - Staan: zachtjes wiegen met je heupen is een ideale en aangename houding tijdens de arbeid.
  - Staan met steun: leun naar voren tegen een muur of omvat met je armen de nek van een andere persoon.
  - Knielen: kniel met je knieën ongeveer 30 centimeter uit elkaar en met een rechte rug. Zet tegelijkertijd je handen op je heupen en maak vervolgens een draaiende beweging met je bekken.
  - Half knielen: plaats beide knieën op de grond. Til vervolgens 1 knie van de grond en stap met dat been naar voren, zodat het een rechte hoek vormt met de ondergrond. Deze houding is bijzonder geschikt om de ontsluiting te bevorderen.
  - Op handen en knieën: zet je beide knieën op een kussen voor een bank of het bed. Leg tevens een paar kussens op de zitting zodat je daarop kan liggen met je bovenlichaam en hoofd.
  - ‘De trein’: zet 2 stoelen met de rugleuningen tegen elkaar. Plaats 2 kussens op de rugleuning en ga vervolgens schrijlings op de stoel zitten, met je onderarmen leunend op de kussens. Op deze manier drukt de baby goed op de baarmoedermond, wat de ontsluiting bevordert. De benen zijn bij deze houding goed gespreid, waardoor het bekken mooi open komt te staan. Dit geeft het hoofdje de mogelijkheid om in te dalen.
  - Zijligging: leg je best op de zij waar de rug van het kindje zich bevindt( vraag hulp aan de vroedvrouw ). Leg een kussen onder je ene been en strek het andere been.
  - Hangen aan een deur: door te ‘hangen’ creëer je een tegengewicht tegen de hevige pijn in je onderlichaam.

Een bevalling kan worden opgedeeld in 5 fasen.


De eerste fase is de latente fase. De weeën worden meestal nog niet als echt pijnlijk ervaren maar zorgen ervoor dat de baarmoederhals inkort of verstrijkt en dat de baarmoedermond gaat ontsluiten.

De tweede fase is de actieve fase. Dit is de periode van 3-4 cm ontsluiting tot 9 cm ontsluiting. De weeën in deze fase komen regelmatiger en gaan pijnlijker worden. Meestal breken tijdens deze fase ook de vliezen, al kan dit ook eerder gebeuren.
Je zal je helemaal moeten concentreren op deze weeën. Je kunt ze op verschillende manieren opvangen: door in bad of in de douche gaan, door afwisselende houdingen aan te nemen, door op een bal te zitten…

De derde fase is de overgangsfase. Deze fase is vaak de zwaarste. Het is de fase van 9 cm ontsluiting tot volledige ontsluiting. Veel vrouwen gaan dan al wat persdrang ondervinden. Omdat de ontsluiting op dit moment nog niet volledig is, is het belangrijk om nog niet mee te persen.

De vierde fase is de uitdrijvingsfase. Bij volledige ontsluiting mag je beginnen meepersen. Regelmatig wordt er naar de harttoontjes van je kindje geluisterd. Indien je al eerder bevallen bent, zal de uitdrijving vaak vlotter verlopen,

Na de geboorte wordt de baby gecontroleerd aan de hand van de Apgarscore. 
Met deze test worden de ademhaling, hartslag, de huidskleur, de spierspanning en de reacties (huilen) van je kindje waargenomen en beoordeeld. Dit zal de gynaecoloog of vroedvrouw ongemerkt doen, terwijl je kindje op je buik ligt.
Na de geboorte dient de navelstreng nog te worden doorgeknipt. Allereerst worden er 2 klemmen op de navelstreng gezet waardoor deze bloedvrij gemaakt wordt. Daarna kan de partner of gynaecoloog de navelstreng doorknippen.

De vijfde fase wordt het nageboortetijdperk genoemd.
Dit is de periode wanneer de placenta of moederkoek en de vliezen moeten geboren worden. Er zijn nog enkele (minder sterke) weeën voelbaar, waardoor de baarmoeder gaat samentrekken en de placenta gaat loslaten. Hiervoor is het nodig om nog eenmaal mee te persen.
Er wordt steeds goed nagekeken of de placenta volledig is en of er geen placentaresten in de baarmoeder zijn achtergebleven.

Elke bevalling is uniek en verschillend. Het is belangrijk om te onthouden dat geen enkele bevalling dezelfde is.

Een keizersnede is een operatie waarbij het kindje via de buikwand wordt geboren. Eenmaal het kindje geboren is, worden de verschillende lagen van de buikwand door de gynaecoloog gehecht.
Bij een keizersnede zal de baby meteen na de geboorte onderzocht worden door de pediater. Naargelang zijn toestand zal de baby bij de mama mogen blijven of naar de neonatologieafdeling moeten.

Ook na een keizersnede is het perfect mogelijk om borstvoeding geven. Hierbij is het niet van belang of het om een geplande of een niet-geplande keizersnede gaat. Leg de baby zo snel mogelijk na de geboorte aan. De melkproductie zal even snel op gang komen als na een gewone bevalling. Als je de eerste dagen nog pijn hebt, voed je best liggend, dat zal comfortabeler zijn.